Marmaris’te doğan Fevzi Olca 35 senedir baba mesleği olan Marmassandelat ustalığını yapıyor.
Belediyede çalışken istifa edip baba mesleğine yönelen Olca, “Liseyi bitirdikten sonra otellerde çalıştım. Futbol oynadım sonra belediyeye girdim. 88’de de istifa edince babamın yaptığı sanata hiç katkım olmazken mecburiyetten bu işe başladım. 35 senedir de babamın vurduğu dibekle devam ediyorum” diye konuştu.
”Çarşıda çekiç sesinden geçilmezdi”
Marmaris’e özgü sandaletler üreten Olca sözlerine şöyle devam ediyor:
“Hepsi el yapımıdır. Kalıplar hep 60-70 senelik babamın kullandığı ayakkabı kalıpları. 2 tane de 45 senelik makine var. Deri terletmiyor. Sandalet zaten bir kültürdür. 1975’ten 1990’a kadar çok usta vardı burda. Çarşıda çekiç sesinden geçilmezdi. Herkesin yanında da 2-3 kişi çalışıyor ailesi çalışıyor. Sonra bıraktılar yani çocukları yapmadılar. Yardımcı bulunmuyor, eski iş de yok.
“Ben zanaatkarım. Balığı tutmak başkadır, satmak başkadır. Benim de satıcı yönüm yok. Ha dedim yazayım. Hiç olmazsa konuşamıyorum onlara okutayım. Elde de biraz yetenek olunca mısralar arka arkaya geliverdi. Bizim Marmarisliler de çok sevdi bunu.”
”Çarşıda çekiç sesinden geçilmezdi”
Marmaris’e özgü sandaletler üreten Olca sözlerine şöyle devam ediyor:
“Hepsi el yapımıdır. Kalıplar hep 60-70 senelik babamın kullandığı ayakkabı kalıpları. 2 tane de 45 senelik makine var. Deri terletmiyor. Sandalet zaten bir kültürdür. 1975’ten 1990’a kadar çok usta vardı burda. Çarşıda çekiç sesinden geçilmezdi. Herkesin yanında da 2-3 kişi çalışıyor ailesi çalışıyor. Sonra bıraktılar yani çocukları yapmadılar. Yardımcı bulunmuyor, eski iş de yok.
“Ben zanaatkarım. Balığı tutmak başkadır, satmak başkadır. Benim de satıcı yönüm yok. Ha dedim yazayım. Hiç olmazsa konuşamıyorum onlara okutayım. Elde de biraz yetenek olunca mısralar arka arkaya geliverdi. Bizim Marmarisliler de çok sevdi bunu.”
[TÜHA Haber Ajansı, 18 Temmuz 2022]
