Depremin isimsiz kahramanları: UMKE ekipleri

Türkiye’nin dört bir yanından toplandılar. Adıyaman’da depremzedelerin yardımına koştular.

Ulusal Medikal Kurtarma Ekipleri, insanüstü gayretleriyle enkaz altındaki yüzlerce kişinin hayatına dokundu.

İşte o kahramanlar arama kurtarma çalışmaları sırasında yaşadıklarını, hissettiklerini ve başından geçen ilginç anları TRT Haber’e anlattı.

“Bir insanın umutları tam tükenmişken tam çaresiz hissetmişken ona dokunabilmek ona el vermek, umut olmak çok gururlu, onurlu bir meslek yaptığımızı hissediyorum.”

“Yorgunluğumuzu alan en büyük şey her hastamızı enkaz altından çıkardığımız zaman bize yaşattığı sevinçti. Bu sevinç en büyük moral kaynağımızdı, yorgunluğumuzu alan sebep buydu aslında.”

“Depremin 105. saatinde 4 yaşında bir kardeşimizin arama kurtarma işlemleri sırasında kardeşimize ulaşıldı. Giresun, Iğdır UMKE ekipleri koordineli bir şekilde çalıştık arama kurtarma ekiplerimiz “Yağız” kardeşimize eriştiğinde kardeşimizin bir isteği oldu, dışarı çıkmadan önce jelibon ve kola isteği oldu, ben o sırada dışarıdaydım. O istek gelir gelmez jandarma personelimiz enkazın ortasında o jelibonu bulup getirdiler, kardeşimizin isteği bir anda yerine geldi. Dışarı çıkarken bir isteği daha oldu “En Büyük Beşiktaş” diye bağırmamızı istedi o anda herkes isteğini yerine getirdi “En Büyük Beşiktaş” diye bağrıldı.”

“Çıkarımı sağlarken sırt tahtamızın üzerinde kız çocuğumuz çok güzel pembe bir tokası varmış ‘Abi tokamı saklar mısın ben o tokamı çok seviyorum’ demişti tokaya baktığımda direkt cebime kaldırdım, hastaneye naklini de biz gerçekleştirdik. O tokayı sakladım, hastaneye vardığım zaman babasına verdim. Babasıyla birbirimize bakışıp daha sonra sarılmamız hiç unutamayacağım bir an oldu benim için çok büyük bir deneyimdi.”