Ankara’da sıra dışı tamirhane

Ankaralılar ona ‘sıra dışı tamirhane’ diyor. Çünkü içinde sinema  salonundan kütüphaneye, bilardodan masa tenisine kadar ‘yok yok’.

Peki bir kültür merkezini andıran bu tamirhanenin sırrı, hikayesi ne? Tamirhanenin sahini Aydoğan Doğan TRT Haber muhabiri Damla Bürçeler’e anlattı:

“Biz hobimizi yapıyoruz, çalışmıyoruz”

“Merhaba ben Aydoğan Doğan. Ankara Şaşmaz Oto Sanayi Sitesindeyiz. Sıra dışı bir tamirhanemiz var. İnsanlar bu şekilde değerlendiriyor. Niye sıra dışı? Çünkü normal bilindik şeylerin aksine yaptığımız şeyler var burada. Bilardo, PlayStation, masa tenisi, sinema salonu, kütüphane, dinlenme alanları kafeterya. Bir tamirhaneden çok hobi bahçesi gibi. Biz hobimizi yapıyoruz, çalışmıyoruz.

On yaşlarımda falan, yeni yeni gözümün açıldığı dönemlerde bir şeyler yapmayı çok seviyordum. Ne yapabilirim diye düşünürken o zamanki ekonomik şartlar, hayat standartları beni buraya itti. Bir şeyler söküp takabileceğim en iyi yer sanayiydi. Çıkıyordum, geliyordum arkadaşlarımın olduğu yerlere yardım ediyordum. Söküyordum, takıyordum. Hoşuma gitti. Süreklilik arz etmeye başladı. Okuldan kaçıp kaçıp sanayiye geliyordum. Meslek edindik ilk başta ama sonra hobi olarak yapmaya başladık.”

“Kadın müşterilerin rahatlıkla gelebileceği bir ortam”

“Ben empati yapmayı çok seviyorum. Dışarıdan baktığımda sanayiye gittiğim zaman ne isterim, herhangi bir yere gittiğim zaman ne isterim? Oturabileceğim güven unsurunun en yüksek olduğu bir yer isterim. Eşimle, çoluğumla çocuğumla rahatlıkla gidebileceğim bir yer isterim. Bunları düşünerek bir konsept belirledim. Motor parçalarından, araba parçalarından, kaporta aksamlarından, arkadaşlarımla beyin fırtınası yaparak böyle şeylere girdik. Orta katı sinema salonu yaptık.

Oradaki çoğu malzemeyi biz hafta sonları işimiz olmadığında kaynatarak keserek vesaire oluşturduk boyadık. Kitap okuma alanı yaptık. Benim için önemli olan yerlerden biri de buydu. Okumayı seviyorum. Özellikle kadın sürücüler müşterilerimiz geldiklerinde pek bilardo PlayStation taraftarı olmuyorlar, kitap okumayı tercih ediyorlar.

Direkt buraya girdiklerinde alt tarafı gördükten sonra normal ama üst tarafları gösterdikten sonra sıra dışı tepkiler, fotoğraflar, paylaşımlar falan filan bu bizi mutlu ediyor. En büyük mutluluklardan bir tanesi de biliyorsunuz sanayi dendiğinde insanların kafasında farklı şeyler oluşuyor. Bir erkek eşini kızını sevgilisini sanayiye göndermez. İnsanlar geliyor, bazen eşiyle geliyor. Eşi diyor ki ‘artık senin gelmene gerek yok, buraya ben gelirim rahatlıkla’ diyor. Bu algıyı oluşturdum. Bu benim için gurur verici bir şey. Zirve yaptığım yer burası diye düşünüyorum.”

“Sıra dışı değil aslında olması gereken şekli bu”

“İlk önce insanlar ‘ne gerek var, burası sanayi değil mi, niye yapıyorsun böyle şeyler?’ dediler. Ama yani düz mantıkla hareket etmek istemedim. Sıra dışı değil aslında olması gereken şekli bu.

Örnek oluyor. Zaten sanayideki arkadaşlar da en azından yapmamış ama bilinci vizyonu olan arkadaşlar geliyor, duyuyorlar böyle bir yer olduğunu, gelip burada bakıyorlar. ‘Evet biz de böyle bir yer yapabiliriz’ diyorlar.”

“Türkiye’nin her tarafından araç geliyor”

“Yarattığımız ortam ilk önce insanların gördüğüm dikkat ettiğim güven. İnsanların çünkü güvene ihtiyacı var. Türkiye’nin her tarafından araç geliyor. Kırklareli’nden, Şırnak’tan, Ağrı’dan, Hakkari’den, Antalya’dan, İzmir’den… Ben şaşırıyorum aslında. Niye şaşırıyorum? Çünkü sonuçta doğu tarafında sanayi bizim kadar şey değildir ama İzmir’den İstanbul’dan geldiği zaman şaşırıyorum. Bizim için mutluluk verici ama genel olarak baktığında üzücü bir şey. Büyük arızalar oluyor eyvallah geliyor çevre illerden özellikle bakıma geliyorlar.

Bir telefon geldi. Ailecek yolda kalmışlar. Kurtarıcımızı gönderdik aracı aldık. Ben çıktım geldim. Gidecekleri bir yer yok çünkü. Adana’dan İstanbul’a gidiyorlar. Dedim ‘otele gerek yok’, dediler ‘nasıl yok.’ Bizim burada kalacak yerimiz var, insanların kalabileceği bir yer de ayarladık. Mini bir oda. Nasıl böyle bir şey olabilir diye şaşırdılar. Çok teşekkür ettiler. Sonra hatta bana hediye gönderdiler.”

“Bizim üniformamız tulumdur”

“Geçmiş çıraklık dönemlerimizde geldiğimiz hep eski elbiseler giyerdik, eski ayakkabılar giyerdik. Ama dünyada baktığımız zaman bütün mesleklerin bir üniforması var. Ben buna üniforma diyorum. Askerin, polisin, doktorun vesaire herkesin bir kostümü, iş kıyafeti var. Bizim de iş kıyafetimiz olmalı. Tulumdur bu. Benim için kutsal bir şeydir.”

“On kere gelsem dünyaya onunda da tamirci olurdum”

“Amaç para kazanmak değil. Para kazanmak olsa farklı olurdu. Burada ben 24 saat çalışırım ya da 24 saat çalışmam da 16 saat çalışırım, gerekli parayı kazanırım. Para kazanmak değil amaç. Amaç biz bu işi seviyoruz, ekibimizle beraber mutluyuz yani. Sabah olsa da işimize gitsek, burada kahvaltımızı yaptıktan sonra gülsek eğlensek, işimizi yapsak. İnsanlara hizmet etmeyi istiyoruz. Ben hizmet etmeyi çok seviyorum. On kere gelsem dünyaya onunda da tamirci olurdum. Daha iyisini yapmaya çalışırdım. Karşılığı da bir tebessümdür aslında. O gidiş tarzı. Mutlu bir şekilde gittiğinde, o 5 mutlu oluyorsa ben 15 mutlu oluyorum. O mutluluk çok önemli. Karşılığı benim için mutluluk.

Siz hayal edin biz yapalım…”